Allahümme bike esbahnâ ve bike emseynâ ve bike nehyâ ve bike nemûtü ve ileyke’l-masîr.
“Allah’ım! Senin iznin ve yardımınla sabahladık ve akşamladık. Yine senin izin ve
yardımınla yaşar ve ölürüz. Sonunda dönüş yalnız sanadır.”
(Ebû Dâvûd, “Edeb”, 110; Tirmizî, “Deavât”, 13; İbn Mâce, “Dua”, 14)
Allahümme e’ûzü bi rızâke min sehatike ve bi muâfâtike min ‘ukûbetike ve e’ûzü bike
minke lâ uhsi senâen ‘aleyke ente kema esneyte ‘ala nefsike.
“Allah’ım! Öfkenden rızana; cezandan affına sığınırım. Senden yine sana sığınırım. Sana övgüyü
saymakla bitiremem. Sen kendini nasıl övdüysen öylesin.”
(Müslim, “Salât”, 222)
Allâhümme innî e’ûzü bike min zevâli ni’metike ve tehavvüli ‘âfiyetike ve
fücâeti nıkmetike ve cemî’ı sahatike.
“Allah’ım! Nimetinin yok olmasından, verdiğin afiyetin (nimet ve sağlığın) bozulmasından,
ansızın cezalandırmandan ve öfkene sebep olan herşeyden sana sığınırım.”
(Müslim, “Zikir”, 96)
